Hoe ervaar jij alle veranderingen die door de corona lock down zijn ingezet?

Hier thuis voelen we de achtbaan aan veranderingen en emoties. Er word van ons gevraagd om zoveel mogelijk thuis te blijven en het contact met anderen te mijden om zo het corona virus niet verder te laten verspreiden. Zonder dat we daar zelf voor mochten kiezen zitten we nu semi gedwongen thuis, kids niet naar school en ook het werk en inkomen stopt. 

Je merkt de angst, verwarring en zorgen bij heel veel mensen wat dit met zich mee kan en gaat brengen. Het nieuws, journaal en social media staat vol berichten en mijn mindset draait overuren. Althans als ik me daar mee bezig ga houden.

Ik heb er voor gekozen om het nieuws 1 x per dag te checken en mijn aandacht en focus naar het hier en nu te brengen. Het nieuws geeft me onzekerheid, het hier en nu rust.

Want als ik gewoon hier nu om mij heen kijk: zie ik 2 kids die heerlijk aan het spelen zijn, de zon schijnt, taartjes in de oven, het huis is helemaal schoon gemaakt (altijd lekker na de winter) en manlief en ik hebben eindelijk de gesprekken waar ik het al zolang over wilde hebben. Handig die lock-down!

Met iedereen thuis, kom ik qua gevoel even weer terug in de tijd dat Eija net geboren was, alweer 3 jaar terug. Een tijd waar Jaro 15 maanden was, Eija vers in mijn armen lag en het cocoonen was begonnen. Een tijd met 2 babies die veel ‘leef in het NU momentjes’ van mij vroegen. Elke moment voelen wat is er Nu nodig. Zeker niet makkelijk en zeker veel vragend van mijn emoties. Maar door de kids ben ik quality tijd zo gaan waarderen, de onvoorwaardelijke liefde voor een ander en hoe we er samen een mooi leven van mogen maken. Het was 1 van rijkste tijden in mijn leven.

“Helaas” was er ook een nieuwbouw project, financiële struggles, nieuw werk, nieuwe dag ritmes en een relatie crisis die volgde. Door alle slaap gebrek en aandacht gefixt op de buitenwereld verloor ik langzaam aan dagelijkse onvoorwaardelijk liefde contact met het hier en nu. 

Elke dag vroeg mijn ziel om terug te komen, maar ik was te druk. Het contact was even weg. Het riep en smeekte elke dag om weer terug te komen naar dat heerlijke cocoon gevoel, daar waar ik in de flow was. In flow met wat het hier & nu aanbood.

En nu in de eerste dagen van onze lock-down zit ik hier weer thuis, te cocoonen, een nieuwe flow tot mij te laten komen. Ik merk hoe fijn dat weer is en dat het hier om draait. Als gezin weer samen, in liefde!
En om dan weer even in te dalen in de angst van de mind; maar WTF gaan nu straks doen, ons geld, onze dromen, onze toekomst. Tranen mogen er zijn. Tranen om alles even los te laten en kwetsbaar te zijn.

Om zo weer het diepere contact met mijzelf te voel. Ik adem en ik voel mijn hart. Even geen buitenwereld, maar weer die heerlijke binnen wereld. Want als ik ben, weet ik wat ik wil en wat voor mij belangrijk is.

Yin yoga, Mediteren, knuffelen op de bank, vrijen, uren met lego bouwen, knutselen, buiten wandelen, de zandbak in, lekkere taartjes bakken en alles opeten, spelletjes spelen, cacao drinken en goede gesprekken.

Ik mag weer verzachten, ik mag weer gaan luisteren naar de fluisteringen van mijn ziel, ik mag weer gehoor geven aan de dromen uit mijn hart, ik mag weer gaan leven zoals ik dat wil!!

De buitenwereld stopt even, krijgt een adem pauze, verzacht en dwingt ons op een nieuwe manier van kijken naar het leven dat wij mogen leven. Het word niet meer als voorheen, maar we mogen straks opnieuw keuzes maken en voor nieuwe paden kiezen!

Deze lock-down is voor mij nu al een cadeautje!